ბუგატი ტაიპ 46S რაინბოლდტ უნდ კრისტი

Bugatti Type 46S Reinboldt & Christie Cabriolet

12 აპრილი

ეტორე ბუგატიმ თავისი ყველაზე დიდი ოცნება - შეექმნა ულტრა ლუქსის კლასის ავტომობილი, პირველად 1929 წელს აისრულა, როდესაც მოდელი ”ტაიპ 41 როიალი” დაამზადა. მაგრამ ეს ავტომობილი უზარმაზარი, 8-ცილინდრიანი (ერთ რიგში განლაგებული ვილინდრებით) 12-ლიტრიანი ძრავით იყო აღჭურვილი, რომლის მუშა მოცულობაც ოთხჯერ და მეტად აღემატებოდა კომპანიის ძრავების გამაში ყველაზე დიდი აგრეგატისას.

დიდი ძრავი სერიოზულ პრობლემას ქმნიდა, როდესაც კაპოტქვეშ მისი განლაგების დრო დგებოდა. ამიტომ, ეტორემ სასწრაფოდ შეიმუშავა უფრო ზომიერი და არანაკლებ მდიდრული ავტომობილი - ”ტაიპ 46”, რომელიც რეალურად, გიგანტური ”როიალის” დაპატარავებული ვერსია იყო, რის გამოც, მას ხშირად ”პეტიტ როიალს” (პატარა როიალს) უწოდებდნენ.

ისევე როგორც ”როიალი”, ”ტაიპ 46-იც” 8-ცილინდრიანი აგრეგატით აღიჭურვა, ოღონდ მისი მუშა მოცულობა ”მხოლოდ” 5.3 ლიტრი იყო. მართალია, ისეთივე კონსტრუქცია ჰქონდა, როგორიც წარმატებულ სარბოლ ”ტაიპ 35-ის” ძრავს, მაგრამ ეს აგრეგატი მაინც მოკრძალებული სიმძლავრით გამოირჩეოდა - მისი მაქსიმუმი სულ რაღაც 140 ცხენის ძალას შეადგენდა. სამაგიეროდ, დგუშის დიდი სვლის წყალობით, დაბალ ბრუნთა რიცხვებზევე შეეძლო მაღალი მაბრუნი მომენტის განვითარება. ძრავს ერთადერთი გამანაწილებელი ლილვი ჰქონდა, რომელიც თითო ცილინდრში სამ-სამ სარქველს ემსახურებოდა. ამ სამიდან ორი შემშვები იყო, ერთი კი - გამომშვები.

”ტაიპ 46-ის” შასიც ”ბუგატის” სტილში იყო შესრულებული. მზიდი სისტემა ფოლადისგან იყო შეკრული, საკიდარის ძირითადი დრეკადი ელემენტის მოვალეობას კი ფოლადის დრეკადი ღერძები ასრულებდნენ. გარდა ამისა, წინა საკიდარში რხევების ჩაქრობას ნახევრად ელიპტიკური, უკან კი მეოთხედელიპტიკური რესორები ემსახურებოდა.

”ბუგატიმ” კონსერვატიზმი სამუხრუჭე სისტემასთან დაკავშირებითაც შეინარჩუნა. კერძოდ, დოლური მუხრუჭების მართვა ისევ კაბელების მეშვეობით ხორციელდებოდა. ეს იმ დროს, როდესაც ფრანგული კომპანიის თითქმის ყველა კონკურენტი უკვე ჰიდრავლიკურ სისტემებს იყენებდა. ამასთან, წინა მუხრუჭებს ერთი ცუდი თვისება ჰქონდა - დრეკადი ღერძის გრეხვის დროს, მუხრუჭი თავისით მოქმედებდა, რაც მძღოლს ბევრ პრობლემას უქმნიდა. ამის აღმოსაფხვრელად, ინჟინრებმა სპეციალური სისტმა შეიმუშავეს, რომელიც თვითდამუხრუჭებას ხელს უშლიდა.

ისევე როგორც ”როიალი”, ”ტაიპ 46-იც” სამსაფეხურიანი კოლოფით აღიჭურვა, რომელთანაც უშუალოდ იყო დაკავშირებული დიფერენციალი. ვერავინ იტყვის, რამ აიძულა ”ბუგატის” ინჟინრები, რომ მათ ასეთი უჩვეულო კონსტრუქცია გამოეყენებინათ, რომლის მსგავსიც სხვა არცერთი კომპანიის არცერთ ავტომობილზე არ გვხვდებოდა. თუმცა, ისიც ფაქტია, რომ ეტორე ბუგატის იდეა ფიქსი იყო, რომ ის და მისი მანქანები სხვებისგან გამორჩეულები უნდა ყოფილიყვნენ.

”ბუგატიმ” თავისი ახალი ლუქსის კლასის ავტომობილი 1929 წლის პარიზისა და ლონდონის საავტომობილო შოუებზე გამოფინა. ”ტაიპ 46”, თავისი 3.5-მეტრიანი ბაზით, აშკარად არ იყო პატარა ავტომობილი, თუმცა გაბარიტებით, ”როიალთან” ახლოსაც ვერ მიდიოდა. სამაგიეროდ, ”როიალისგან” განსხვავებით, პირველივე ჩვენების შემდეგ, პოპულარული გახდა - ”ბუგატიმ” მასზე არაერთი შეკვეთა მიიღო. ოღონდ, ამ შეკვეთებს ”ბუგატი” მხოლოდ ნაწილობრივ აკმაყოფილებდა - ფრანგული კომპანია მხოლოდ სრულად დაკომპლექტებულ შასის აწარმოებდა. დანარჩენ საქმეს კი ”ბუგატის” პარტნიორი (ქოუჩბილდერ) კომპანიები ასრულებდნენ, რომლებიც ძარების წარმოებაზე იყვნენ სპეციალიზებულნი. ძარების მხრივ კი არჩევანი დიდი იყო - მყიდველს შეეძლო შეეკვეთა სედანი, კუპე, კაბრიოლეტი და სხვა ტიპის, იმ დროს გავრცელებული ძარები.

სხვათა შორის, ეტორე ბუგატის შვილი ჟანი სწორედ დიზაინის საქმეში გაიწაფა და არაერთი საინტერესო პროექტითაც გამოიჩინა თავი. ის თავისი მამის ავტომობილებისთვის მეტწილად სპორტული სტილის აეროდინამიკურ (ნოჩბეკებს და ჰანჩბეკებს) ძარებს ამზადებდა. თუმცა, ”ბუგატის” არასპორტული ავტომობილების უმეტესობა მაინც კონსერვატიული, ტრადიციული დიზაინით გამოირჩეოდა.

1931 წელს, ”ტაიპ 46-ის” ძარების გამას სპორტული ვერსია დაემატა, რომელსაც ამის აღსანიშნავად, სახელწოდებაში ასო S მიუწერეს. ძარის გარდა, სტანდარტული ვერსიისგან ამ მოდელს ისიც განასხვავებდა, რომ მის ძრავს მექანიკური დამჭირხნი ემსახურებოდა. კომპანია ”ზენიტის” კარბურეტორებისა და ”რუტსის” დამჭირხნის დახმარებით, ძრავის სიმძლავრე 20 ცხენის ძალით გაიზარდა. ეს არ გამოდგა სიმძლავრის საკმარისი ზრდა იმისათვის, რომ მყიდველს მასში ზედმეტი თანხა გადაეხადა. ამიტომ, ”ტაიპ 46 S-ზე” კომპანიამ მხოლოდ 20 შეკვეთა მიიღო.

”ტაიპ 46 S-ის” პარალელურად, მალე ”ბუგატიმ” ახალი ლუქს მოდელის, ”ტაიპ 50-ის” წარმოებაც დაიწყო. ესეც პრაქტიკულად იმავე შასიზე იყო ბაზირებული, რომელსაც კომპანია ”როიალისა” და ”ტაიპ 46-ის” წარმოებისას იყენებდა. სამაგიეროდ, ძრავი მნიშვნელოვნად შეიცვალა. ამჯერად, კაპოტქვეშ განალაგეს რვაცილინდრიანი ძრავი, რომლსაც ორი გამანაწილებელი ლილვი ჰქონდა. მისი მუშა მოცულობა 5.0 ლიტრამდე შემცირდა, თუმცა მექანიკური დამჭირხნის დახმარებით, ის 200 ცხენის ძალას იძლეოდა.

”ტაიპ 46-ის” და ”ტაიპ 50-ის” წარმოება 1936 წლამდე გაგრძელდა, მერე კი კომპანიამ ისინი სრულიად ახალი ავტომობილით - ”ტაიპ 57-ით” შეცვალა. მართალია, ეს უკანასკნელი ”ბუგატის” უშუალო კონკურენტ ”დელაჟის” ანალოგიურ მოდელზე თითქმის ორჯერ ძვირი ღირდა, თუმცა ”ბუგატიმ” მაინც 400 ცალი ”პეტიტ როიალის” გაყიდვა შეძლო.

სამწუხაროდ, დღეს ეტორე ბუგატის საყვარელი მოდელის სულ რამდენიმე ეგზემპლარიღაა შემორჩენილი, რომლებიც მეტწილად კერძო კოლექციონერების ფარეხებში დგანან.

”ჰამერის” შეძენა ამერიკულ კომპანიას სურს

Hummer

12 აპრილი

მას შემდეგ, რაც ჩინურ ინდუსტრიულ გიგანტ ”სიჩუან ტენჯონს” ”ჰამერის” მიყიდვაზე უარი უთხრა, ”ჯენერალ მოტორსმა” უგზოობის ავტომობილების ამ მარკის ლიკვიდაციაზე დაიწყო ზრუნვა. თუმცა, არაა გამორიცხული, რომ ბოლო მომენტში მაინც გადაიფიქროს და ”ჰამერს” ახალი პატრონი შეურჩიოს. ეს კი იმ შემთხვევაში მოხდება, თუ რეალური მყიდველი გამოჩნდება.

”ჰამერის” შეძენა დღესაც რამდენიმე კომპანიას სურს, რომელთა შორისაცაა ამერიკული ”რეიზერ ტექნოლოჯიზი”. ამ კომპანიას ”გენერლებისთვის” ”ჰამერის” შეძენის საკითხზე უკვე ორჯერ მიუმართავს, მაგრამ ორივე შემთხვევაში უარი მიიღო. პირველ შემთხვევაში, ეს იმის გამო მოხდა, რომ ”ჯენერალ მოტორსი” მოლაპარაკებას ”სიჩუან ტენჯონთან” აწარმოებდა. მაგრამ ეს მოლაპარაკება ჩიხში შევიდა, რადგან ჩინეთის კანონმდებლებმა ჩინური კომპანიისგან ”ჰამერის” შეძენის პერსპექტივა არ მოიქონეს.

ჩინელებთან მოლაპარაკების ჩაშლის შემდეგ, ”რეიზერ ტექნოლოჯიზმა” ”ჯენერალ მოტორსს” კიდევ ერთხელ მიმართა. მისი ხელმძღვანელობა მზად იყო, ”ჰამერში” იმაზე მეტი თანხა გადაეხადა, ვიდრე ჩინური კომპანია იხდიდა (სიჩუან ტენჯონი ჰამერს 150 მილიონ დოლარად ყიდულობდა).

”რეიზერ ტექნოლოჯიზი” შტატ იუტაშია ბაზირებული და მისი საქმიანობის ძირითადი სფერო ენერგიის ეკოლოგიურად სუფთა წყაროების (უფრო კონკრეტულად, გეოთერმული წყლების გამოყენება) ათვისებაა. კომპანიის ხელმძღვანელობა ირწმუნება, რომ ”ჰამერის” შეძენის შემთხვევაში, მას ”მწვანე” ბრენდად გადააქცევს, რაშიც მას საკუთარ ბიზნესში დაგროვილი გამოცდილება დაეხმარება.

სხვათა შორის, ”რეიზერ ტექნოლოჯიზმა” შარშან ჰიბრიდული ”ჰამერ H3-ის” პროტოტიპი დაამზადა, რომელიც ერთ-ერთმა პირველმა შტატ კალიფორნიის გუბერნატორმა არნოლდ შვარცენეგერმა გამოსცადა (სურათზე).

”დაიმლერმა” და ”რენო-ნისანმა” ალიანსი ჩამოაყალიბეს

Renault-Nissan, Daimler announce alliance

12 აპრილი

7 აპრილს, ტოკიოში, ”დაიმლერმა” ერთის მხრივ და ”რენოსა” და ”ნისანის” ალიანსმა მეორეს მხრივ, ახალი გლობალური ალიანსი ჩამოაყალიბეს. გაფორმებული ხელშეკრულების მიხედვით, ისინი ერთმანეთს თავიანთ აქციებს გაუცვლიან და რაც მთავარია, კომპაქტური და კომერციული ავტომობილების, ასევე მომავლის ძრავების შემუშავებაზე ითანამშრომლებენ.

შეთანხმების მიხედვით, ”დაიმლერი” ”რენოსა” და ”ნისანის” აქციების 3.1-3.1 პროცენტს დაეუფლება, თავის მხრივ კი თითოეულს თავისი ავტომწარმოებელი შტოს აქციების 1.55 პროცენტს გადასცემს. სქციების პროპორციულად გადანაწილების საკითხი იყო ბოლო წინაღობა, რომლის გადალახვის შემდეგაც, სამმა ავტომწარმოებელმა ახალი ალიანსის ჩამოყალიბება შეძლო.

ალიანსის შექმნა თავიდანვე იყო ”რენოსა” და ”ნისანის” მთავარი აღმასრულებლის, კარლოს გონის იდეა, რომელიც ამ გხით, საწარმოო ხარჯების შემცირებას და ამ გზით, ბიზნესის რენტაბელობის გაუმჯობესებას ესწრაფვის. ამ ეტაპზე, ალიანსის მთავარი მიზანი ახალი ტექნოლოგიების შემუშავებაა, რომელიც სამივეს გამონაბოლქვზე ახალი, მეტად გამკაცრებული სტანდარტების დაკმაყოფილებას შეაძლებინებს.

ამგვარად, წელს ავტოსამყაროში სამი ახალი ალიანსი წარმოიქმნა. პირველი ორი ”ფიატმა” და ”კრაისლერმა”, ასევე ”ფოლკსვაგენმა” და ”სუზუკიმ” ჩამოაყალიბეს. და ამ ალიანსების შექმნის მთავარი მიზანიც საწარმოო დანახარჯების, ახალი ტექნოლოგიების და ავტომობილების შემუშავების ღირებულების შემცირებაა.

ცნობისათვის, ფრანგულმა ”რენომ” და იაპონურმა ”ნისანმა” ალიანსი 1999 წელს ჩამოაყალიბეს. ეს არის ერთ-ერთი ყველაზე მყარი ალიანსი სხვადასხვა ქვეყნების ავტომწარმოებელთა შორის. ”დაიმლერკრაისლერისგან” განსხვავებით, ”რენო-ნისანის” ალიანსი გამართულად მუშაობს და ორივე კომპანიისთვის დიდი ხეირი მოაქვს.

აღსანიშნავია, რომ ორი წლის წინ, ”რენო-ნისანს” ალიანსის ამერიკულ კომპანიასთან ჩამოყალიბება სურდა. მაშინ, ამერიკელ მილიარდერ კირკ კერკორიანის შუამდგომლობით, პარტნიორად ”ჯენერალ მოტორსი” შეირჩა, მაგრამ ხანგრძლივ მოლაპარაკებათა შემდეგ, მიზნის მიღწევა ვერ მოხერხდა. ”გენერლებმა” კრახისგან თავი მართვადი გაკოტრებით და სახელმწიფოსგან უზარმაზარი კრედიტის აღებით გადაირჩინეს, ”რენო-ნისანის” შეფმა გონმა კი ამერიკის ნაცვლად, ახალი პერტნიორი ძველ კონტინენტზე მოძებნა.

”კანონმდებლებისა და მომხმარებლების მხრიდან, მუდმივად ვგრძნობთ ახალი ტექნოლოგიების შემუშავების აუცილებლობას. ამიტომ, აუცილებელია მუდმივად სიახლეების, მოწინავე ტექნოლოგიების შემუშავება, რათა კონკურენტუნარიანობა შევინარჩუნოთ, ამ საქმეში კი დიდ კომპანიებს შორის თანამშრომლობას მხოლოდ სიკეთის მოტანა შეუძლია”, - ამბობს გონი.

”დაიმლერის” მთავარი აღმასრულებელი დიტერ ცეტშე ამბობს, რომ ამ ალიანსით, მისი კომპანია მხოლოდ მოგებული დარჩება: ”ჩვენი შესაძლებლობები ერთმანეთის მოთხოვნილებებს საუკეთესოდ მიესადაგება. ამ მომენტიდან, ჩვენ კომპაქტური ავტომობილების სეგმენტსა და გამონაბოლქვში CO2-ის შემცირების საქმეში, ჩვენი კონკურენტუნარიანობა მნიშვნელოვნად გავზარდეთ და ამას ხანგრძლივი ეფექტი ექნება”.

გონის თქმით, ”დაიმლერთან” მჭიდრო თანამშრომლობა მის ორივე კომპანიას უახლოესი ხუთი წლის განმავლობაში, მინიმუმ 2 მილიარდ ევროს დაუზოგავს. მომავალში კი ალიანსის ფინანსური ეფექტი კიდევ უფრო სოლიდურ თანხებს მიაღწევს. დაახლოებით იგივე ხეირის მოლოდინშია ცეტშეც.

ალიანსის შექმნასთან დაკავშირებულ პრეს კონფერენციაზე მან განაცხადა, რომ ამჯერად, ”დაიმლერი” დაზღვეულია იმისგან, რომ ”კრაისლერთან” განცდილი წარუმატებლობა კვლავ გამოსცადოს. ამასთან, ისიც დასძინა, რომ ამერიკულ კომპანიასთან ალიანსის ჩაშლის მთავარი მიზეზი ერთობლივი პროექტების არგანხორციელება გახდა. ამასთან, ”რენო-ნისანთან” აქციების მინორული პაკეტების გაცვლას მან სიმბოლური უწოდა.

”როდესაც ჩვენ ”კრაისლერთან” გავერთიანდით, მაშინ ერთობლივი პროექტების განხორციელებაზე ბევრი არ გვიფიქრია. ამიტომ, ეს სრულიად არაფრის მომტანი გაერთიანება გახდა და ამის გამო დაიშალა. ამჯერად კი სულ სხვა მიზნები გვამოძრავებს. უკვე რამდენიმე თვეა, რაც სპეციფიკურ პროექტებზე ერთობლივად ვმუშაობთ”, - ამბობს ცეტშე.

ერთ-ერთი პირველი პროექტი, რომელსაც ახალი ალიანსის წევრები ერთობლივად შეიმუშავებენ, შემდეგი თაობის ”სმარტ ფორ თუ” და ”რენო ტვინგოა”, რომლებიც ერთ პლატფორმაზე აიგება. ორივე ავტომობილის ბაზარზე გამოჩენა 2013 წელს არის მოსალოდნელი და დებიუტისთანავე, ორივე ელექტროძრავებით იქნება აღჭურვილი.

კომპაქტური ავტომობილების გარდა, ახალი ალიანსის წევრები მცირელიტრაჟიან, ბენზინის და დიზელის სამ და ოთხცილინდრიან ძრავებსაც შეიმუშავებენ. ამ ძრავებს ორივე კომპანია კომპაქტურ ავტომობილებში გამოიყენებს. პარალელურად, ”ნისანის” პრემიუმ ბრენდი ”ინფინიტი” ”მერსედეს ბენცის” ოთხ და ექვსცილინდრიან ბენზინის და დიზელის ძრავებს თავის მოდელებზე გამოიყენებს. გონის თქმით, ამ ძრავების დახმარებით, ”ინფინიტი” აშშ-ის, ჩინეთისა და განვითარებადი ქვეყნების ბაზრებზე მნიშვნელოვნად გაიმყარებს პოზიციებს.

თანამშრომლობა ასევე მსუბუქ კომერციულ ავტომობილებსაც შეეხება. ამ შემთხვევაში საბაზო გახდება ”რენოს” ვენი, რომლის ბაზაზეც, ”მერსედესი” საკუთარ ვენს 2012 წელს გამოუშვებს. ამავე ვენისთვის, გერმანული კომპანია ”რენო-ნისანისგან” დიზელის ძრავებსაც შეიძენს.

გონი და ცეტშე ამბობენ, რომ ალიანსის ჩამოყალიბება აქციების გაცვლის გარეშეც შეიძლებოდა, თუმცა პაკეტების გაცვლით, ისინი ერთმანეთს პარტნიორობის მოტივაციას გაუძლიერებენ. სწორედ ესაა იმის მიზეზი, რომ მათ აქციების უფრო მსხვილი პაკეტები არ გაცვალეს.